Waar Jaron in zijn dagelijkse werk data inzichtelijk maakt voor onze collega’s van BAM Bouw en Techniek – Gebouwservices door het maken van dashboards steekt hij in zijn vrije tijd graag de handen uit de mouwen. En dat niet in Nederland maar op een bijzondere plek, namelijk Albanië. Hoe komt dat zo en wat drijft hem om elk jaar met 15-20 jongeren twee weken af te reizen naar de Balkan?
De appel valt niet ver van de boom in dit geval. De vader van Jaron is namelijk de oprichter vanuit de vrijwilligersorganisatie Van Oost naar Oost (VONO), die deze reizen organiseert. Het idee voor VONO is in 2009 ontstaan uit de wens vanuit de kerk (Protestantse Wijkgemeente Apeldoorn-Noordoost) om een diaconale reis te organiseren voor hun jongeren (16 tot 26 jaar). Het doel van de reizen is om met kleine handelingen de medemens een handje te helpen of een leuke tijd te geven. Dat doen ze door middel van een klusprogramma en sport- en spelactiviteiten.
“Het is me eigenlijk met de paplepel ingegoten”, vertelt Jaron. “Toen ik 16 werd kon ik niet wachten om mijn eerste reis mee te maken. Want hoe mooi is het om met leeftijdsgenoten een wereld in te stappen die je niet kent en tegelijkertijd een maatschappelijke meerwaarde te creëren.” Inmiddels behoort Jaron tot de leiding en is hij nauw betrokken bij het opzetten van de activiteiten daar.
Lichtpuntje voor psychiatrische patiënten
We werken elk jaar aan een gemeenschappelijk project, zoals het realiseren van bijvoorbeeld sportaccommodaties, organiseren we kinderactiviteiten, zoals een vakantieweek voor kinderen die het zwaar hebben en zetten we ons in voor het psychiatrisch ziekenhuis. Dat laatste, dat hakt er wel in vertelt Jaron. “Sinds het eerste jaar dat we als VONO naar Albanië gaan (2015), hebben we contact met het psychiatrisch ziekenhuis via een Nederlandse medewerkster. Je stapt echt een heel andere wereld binnen. Het heeft meer weg van een Oostblok gevangenis dan een ziekenhuis. In het eerste jaar was het grauw en grijs en nog steeds is het onderhevig aan de grillen van de politiek. Want verandert de politieke stroming dan wordt er ook een nieuwe directeur aangesteld.” Toch proberen Jaron en zijn medereizigers hier blijvende impact te maken en dat lukt!
Het zijn de kleine dingen die het doen
“Je zou het niet verwachten met een bezoek 1 keer per jaar, maar ik zie echt een verschil van toen we hier voor het eerst kwamen. We organiseren in die week niet alleen activiteiten voor de patiënten, zoals leuke spelletjes en knutseluurtjes. Ook organiseren we een jaarlijkse picknick. Dit is het enige moment in het jaar dat de patiënten buiten het ziekenhuis mogen komen. Dit zou niet gebeuren als wij niet langs zouden komen en dat is wel heftig. Niet uit onwil, maar gebrek aan tijd.
We proberen echt impact te maken voor langere termijn. Zo proberen we het allemaal wat vrolijker te maken met muurschilderingen en met geverfde, gekleurde bankjes. De plantenbakken die we eerder hebben gemaakt zijn uitgebreid met een kleurig plantenrek. De patiënten genieten van de bloemen en hebben zo iets om dagelijks voor te zorgen.”
En ze doen meer voor de gemeenschap. Samen met de gemeente Gramsh zijn ze aan de slag gegaan met het herstellen van sportvelden. Een deel van de kosten werd betaald door de gemeente en van Oost naar Oost haalde het overige geld op door de verkoop van wijn, kaas en wasbonnen. “Zo zorgen we er ook voor dat ook de gemeente haar verantwoordelijkheid neemt en zo borgen we dat ons werk na een week niet stopt.”
Blijvende impact
En dat is iets wat Jaron belangrijk vindt. Je wil wel iets achterlaten, al zijn het mooie herinneringen. Zo ondervond hij dat ook toen er vorig jaar een vijftienjarige jongen enthousiast op hem afliep met een foto in zijn hand. Hij herkende Jaron van een voetbaltoernooi van 9 jaar geleden! “Hij hoorde dat we er weer waren en heeft de moeite genomen om ons op te zoeken. Hij had genoten die zomer en dacht er nog veel aan terug. Kijk, daar doe je het dan voor. De kleine beetjes helpen!”